ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ο συγγραφέας μας, με αυτό του πόνημα, το οποίο αποτελείται από μια σειρά 20 διηγημάτων, τα οποία είναι λουσμένα στο φως και στο χρώμα, με τρόπο λυρικό μας δίνει ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα και θίγει και στοχοποιεί καίρια ζητήματα της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας και της Ελληνικής κρίσης ειδικότερα. Μπορεί να είναι γραμμένο σε πολυτονικό, αλλά αυτό προσθέτει στις ιστορίες του μια μεγαλύτερη αγνότητα, μια νοσταλγία για παραδοσιακές αξίες, πράγματα που όσοι τα έζησαν εκτιμούν ιδιαίτερα αλλά τώρα πλέον υποφέρουν που αρχίζουν και χάνονται και αντ’ αυτού αφήνουν ένα άσχημο κενό, μέσα σε ένα περιτύλιγμα ψευδομοντερνισμού, γεμάτο δήθεν όπου μόνο το φαίνεσθε έχει αξία και όχι η ουσία. Καταφέρνει πολύ εύστοχα, σε αντιπαραβολή των συνθηκών του παρελθόντος να προβάλει την αλλοτρίωση, την κατάρρευση των ιδανικών, μια πορεία γεμάτο από αδιέξοδα, που οδηγεί στην αποξένωση και την αυτοκαταστροφή. Όλους τους ήρωες των ιστοριών του, τους περιβάλλει με ευαισθησία, αγάπη και σεβασμό στην ιδιαιτερότητά τους και την ανθρώπινη φύση τους, που η σύγχρονη ζωή τους έχει αλλάξει τόσο πολύ. Το παρελθόν ο κύριος Λιάκος το περιγράφει σαν ένα Όνειρο, και το τώρα σαν μια Τραγωδία πριν γίνει Εφιάλτης και ισοπεδωθούν τα πάντα. Σας συνιστούμε να το διαβάσετε, όχι μόνο γιατί δίνει άφθονη τροφή για σκέψη και προβληματισμό, αλλά γιατί ταυτόχρονα θα σας ξεκουράσει τη ψυχή.